ADAKAH krisis ekonomi hari ini akan bertambah baik dalam masa terdekat? Atau adakah keadaan akan menjadi lebih buruk sebelum pulih? Adakah rakyat kita sudah mendapat kesan daripada krisis ini?
Banyak pendapat yang mengatakan keadaan akan menjadi lebih buruk sebelum pulih. George Soros, spekulator terkenal mengatakan yang krisis ini lebih buruk daripada Kemurungan Terbesar 1930, krisis ekonomi paling teruk abad ke-20.
Satu demi satu negara di dunia bergelut dengan krisis ini. Denmark, Estonia, Latvia, Iceland, New Zealand, Singapura, Hong Kong, Jerman, Itali, Rusia, negara-negara Kesatuan Eropah, Jepun, Sweden dan Amerika Syarikat adalah negara-negara yang sudah mengalami kemelesetan ekonomi pada tahun 2008.
Dua negara yang diharapkan akan menjana pertumbuhan ekonomi dunia, China dan India juga mengalami kejatuhan pertumbuhan masing-masing 6.75 peratus dan lima peratus. Dulu pertumbuhan mereka dua angka.
Di China, 20 juta pekerja diberhentikan kerja. Rata-rata kita terbaca syarikat-syarikat gergasi dunia seperti UBS rugi AS$17 bilion untuk penggal keempat 2008. Credit Suisse rugi AS$5.2 bilion, Temasek, syarikat kerajaan Singapura hilang hampir AS$100 bilion dan GIC hilang hampir 40 peratus daripada rizab S$550 bilion.
Sebuah bandar di Jepun yang dikenali dengan nama Toyota City mengalami kadar pengangguran sebanyak 120 peratus! Pembuat kereta paling cekap dan terbesar di dunia terpaksa menutup kilang mereka 11 hari dalam sebulan.
Bagi kita mungkin belum ramai yang merasai kesan kelembapan ekonomi dunia tetapi angka eksport kita untuk bulan Disember 2008 jatuh 14.9 peratus berbanding November 4.9 peratus.
Indeks Pengeluaran Perindustrian jatuh 15.5 peratus untuk Disember 2008. Bank Negara yang baru menurunkan Kadar Dasar Semalaman sebanyak 75 mata asas menurunkan lagi 50 mata asas kepada dua peratus pada 24 Februari lalu. Langkah ini menunjukkan pengiktirafan yang keadaan akan menjadi lebih buruk dan kecairan perlu berjalan lancar.
Tidak ada yang lebih buruk selain daripada penarikan balik atau pengurangan kemudahan pinjaman yang diberikan kepada syarikat perniagaan semasa ini. Kita semua telah melihat kesan daripada tindakan sedemikian yang berlaku pada krisis kewangan 1997/1998 dulu.
Pembinaan bangunan terpaksa diberhentikan kerana kemudahan bank ditarik. Syarikat broker saham yang bergantung kepada kemudahan overdraf tiba-tiba dipotong setengah kemudahan mereka. Pelanggan mereka tidak dapat lagi diberikan margin dagangan.
Kesan bangunan yang terbengkalai dapat kita saksikan sampai hari ini. Walaupun ramai ahli perniagaan sudah mula merungut tentang kerumitan mendapatkan pinjaman dan pengurangan kemudahan, ini dinafikan oleh orang bank.
Kita berharap perkara ini tidak berlaku kerana ini boleh membantutkan sebarang usaha meneruskan pertumbuhan walaupun seberapa kecil.
Menurut Tabung Matawang Antarabangsa, pertumbuhan dunia untuk 2009 dijangka 0.5 peratus kadar terendah sejak Perang Dunia Kedua. Amerika Syarikat dijangka merosot 1.5 peratus, zon Eropah dua peratus dan Jepun 2.5 peratus untuk 2009.
Presiden Barack Obama baru saja menggariskan dalam ucapan pertama beliau kepada Kongres tentang penggunaan pakej rangsangan bernilai AS$787 bilion yang memberikan tumpuan utama kepada tenaga, penjagaan kesihatan dan pendidikan.
Seluruh dunia memandang ke arah Amerika Syarikat untuk melakukan sesuatu yang boleh memulihkan kegawatan global ini. Selain daripada pemotongan cukai yang bakal dinikmati oleh 95 peratus pekerja di sana, langkah-langkah lain adalah berjangka panjang.
Tenaga misalnya melibatkan pelaburan dalam sumber lain daripada minyak. Begitu juga pendidikan bertujuan memberikan peluang kepada sesiapa saja yang layak untuk menerima pendidikan sehingga ke peringkat kolej dan universiti. Dia juga ingin mengemaskinikan rekod penjagaan kesihatan.
Sama ada ini akan memberi peluang kepada peniaga kita untuk membida projek-projek prasana di sana tidak pasti kerana Barack pernah menyarankan 'Beli Amerika.'
Bagi kita, tindakan yang bakal kita ambil perlu zero-based dan bukan incremental. Kita tidak boleh berdasarkan semata-mata kepada angka-angka dan prestasi sejarah sahaja tetapi terpaksa meramal beberapa kemungkinan yang bakal berlaku.
Misalnya kalau pengangguran meningkat disebabkan kilang memberhentikan pekerja, apa kesannya kepada perbelanjaan domestik dan seterusnya kepada pertumbuhan. Begitu juga pelaburan asing dan pelaburan semula kesannya sekiranya berlaku kejatuhan beberapa peratus.
Sumbangan sektor-sektor kepada pertumbuhan semasa kegawatan akan berubah. Pertanian mungkin menjadi pilihan kepada mereka yang menganggur tetapi bercucuk tanam sahaja tidak akan menyelesaikan masalah kalau hasil tanaman atau ternakan tidak dibawa ke pasar.
Pemerosesan makanan boleh diperluaskan terutama sekali dalam bidang makanan halal kerana makanan tidak mengira keadaan ekonomi, ia sentiasa diperlukan.
Bahan binaan menjadi tunggak kepada pembinaan dan wajar dilihat supaya kosnya diturunkan terutama sekali kayu, besi dan simen.
Sektor perkhidmatan wajar sekali diberikan perhatian. Homestay misalnya dapat menggalakkan percutian tempatan dan diberikan galakkan.
Baitulmal dan zakat boleh memainkan peranannya jika digabungkan menjadi lembaga macam Tabung Haji dan diurus secara profesional dengan faedahnya diberikan balik kepada setiap negeri mengikut nilai aset terkumpul.
Banyak bidang yang boleh diterokai oleh kedua-dua badan Islam ini seperti perkilangan, pelaburan hartanah, pengeluaran makanan, kewangan, dan apa jua yang boleh meningkatkan kualiti hidup ummah.
Suatu pangkalan maklumat tentang keluarga yang termiskin dibentuk supaya dapat dibantu sama ada dari segi sara hidup atau pengajian anak-anak.
Datuk Salleh Majid ialah Felo Utama Fakulti Ekonomi, Universiti Kebangsaan Malaysia. Beliau juga bekas Presiden Bursa Saham Kuala Lumpur (kini Bursa Malaysia).
Kredit : Utusan Malaysia Online, 28 Februari 2009
Comments
Post a Comment