BARU-BARU ini Bursa Malaysia menjadi tumpuan dalam perbahasan di Parlimen. Ada ahli Parlimen yang ingin tahu tentang prestasi bursa kita secara umum.
Merujuk perangkaan oleh Persekutuan Bursa Dunia (World Federation of Exchanges) berkenaan jumlah nilai dagangan bursa kita setakat akhir Oktober 2009 ialah AS$72.25 bilion. Penurunan sebanyak 34.7 peratus berbanding tempoh yang sama tahun lalu.
Jika dilihat jiran-jiran kita seperti Indonesia, nilai dagangannya ialah AS$81.57 bilion. Kejatuhan sebanyak 25.5 peratus berbanding 2008. Singapura mencatat nilai dagangan tertinggi dalam ASEAN iaitu sebanyak AS$208.9 bilion, penurunan sebanyak 16.6 peratus berbanding 2008, Thailand yang dipenuhi dengan satu demi satu tunjuk perasaan, mencatat nilai lebih tinggi daripada kita iaitu AS$106.31 bilion, jatuh hanya sebanyak 3.2 peratus berbanding 2008.
Sementara Filipina pula menunjukkan kenaikan sebanyak 4 peratus kepada AS$16,455. Di rantau ASEAN bursa kitalah yang menunjukkan penurunan tertinggi.
Bursa di Asia yang mencatat nilai dagangan tertinggi setakat Oktober ialah Shanghai iaitu AS$4.022 trilion – kenaikan sebanyak 70 peratus. Sementara suatu lagi bursa di China yang menunjukkan prestasi menakjubkan ialah Shenzen iaitu kenaikan sebanyak 87.3 peratus kepada AS$2.114 trilion. India juga tidak kurang hebatnya dengan AS$1.315 trilion, kenaikan sebanyak 0.7 peratus. Korea turun sebanyak 0.5 peratus dan Hong Kong sebanyak 15 peratus.
Daripada segi nilai modal pasaran, Singapura mendahului negara-negara ASEAN iaitu sebanyak AS$442.174 bilion. Malaysia dengan nilai sebanyak AS$271.8 bilion, Indonesia yang dulunya jauh di belakang dengan AS$196.2 bilion dan Thailand AS$164.5 bilion. Filipina mencatat nilai modal pasaran berjumlah AS$79.04 bilion. Nampaknya kedudukan nombor satu kita selama beberapa tahun dalam tahun 1990-an telah lama dirampas oleh Singapura.
Nilai dagangan kita mula diatasi oleh Bursa Singapura pada 1998. Sebelum itu kita mencatat rekod demi rekod. Salah satu sebab utama pada masa itu ialah krisis kewangan Asia dan kejatuhan nilai mata wang kita sehingga serendah AS$1 sebanyak RM$4.80.
Keputusan menandakan 100 syarikat dalam KLCI – atas arahan – pada 27 Ogos itu menyebabkan indeks kita yang pernah mencecah paras 1,313 mata jatuh ke paras 268 pada 1 September 1998. Erti tanda itu ialah sesiapa ingin membeli perlu membayar dulu dan sesiapa ingin menjual perlu menyerahkan sijil sahamnya.
Ini berbeza dengan amalan biasa yang memberi penjelasan selama tiga hari. Keadaan pada masa itu boleh dikatakan sudah jatuh ditimpa tangga. Mata wang jatuh, pasaran saham pun jatuh.
Sesuatu perlu dilakukan sekiranya kita ingin mendapatkan sokongan pelabur terutama pelabur asing. Dalam lawatan singkat Datuk Seri Najib Tun Razak ke New York baru-baru ini, beliau berpeluang bertemu dengan beberapa pengurus dana terbesar di sana.
Antara maklum balas yang beliau terima tentang pasaran modal ialah perlunya kita mempunyai syarikat-syarikat yang besar, perlunya dilonggarkan pegangan kerajaan kepada syarikat-syarikat berkaitan kerajaan yang tersenarai supaya dapat mereka yang berminat berpeluang membuat pelaburan dalam beberapa syarikat milik kerajaan.
Indeks utama kita agak berat sebelah daripada segi beberapa syarikat besar walaupun bilangan mereka kecil tetapi sumbangan kepada keseluruhan nilai modal pasaran agak besar.
Seperkara lagi adalah wajar bagi kita mengekalkan nama indeks kata yang utama iaitu Kuala Lumpur Composite Index seperti terdapat dengan lain-lain bursa, masing-masing mengekalkan identiti mereka dan tidak perlu bergantung dengan nama orang lain.
New York ada Dow Jones, London dengan FTnya, Hong Kong – Hang Seng, Korea KOSPI dan seterusnya. Nilai antarabangsa tidak semestinya terletak pada nama asing kepada indeks kita.
Suatu langkah yang patut dipuji walaupun agak lambat ialah membenarkan penyenaraian syarikat asing sepenuhnya. Rancangan awal penyenaraian syarikat asing dulunya ialah pada 2001 tetapi tidak dilaksanakan pada masa itu.
Macam ada sesuatu yang kita bimbangkan pada masa itu. Sekarang sebagai langkah liberalisasi, 30 peratus pun tidak perlu diperuntukkan kepada bumiputera.
Mungkin terlalu awal untuk mentafsirkan kesan kepada pemansuhan itu setakat ini. Penyatuan Papan Utama dan Kedua juga suatu langkah yang wajar dan tidak lagi mengelirukan.
Bagaimanapun pada masa ini terdapat 28 syarikat di bawah kategori PN17 iaitu syarikat yang mempunyai masalah berkaitan kewangan. Pembersihan patut dilakukan kepada syarikat-syarikat yang telah lama duduk dalam keadaan tersebut.
Pada masa ini ada satu sahaja jalan keluar kepada para pelabur sekiranya keadaan pasaran kurang baik iaitu menjual.
Kita wajar memikirkan di bursa derivatif kita memperkenalkan opsyen stok yang mana sesiapa yang melabur saham di bursa saham boleh melindungi pelaburan mereka dengan melabur dalam stok opsyen.
Misalnya kalau Telekom berharga RM10 seunit, stok opsyennya mungkin RM1,000 sahaja. Sesiapa yang ingin melindungi pelaburannya membeli saham Telekom pada waktu yang sama membeli stok opsyen Telekom.
Jadi kalau satu jatuh, ada satu lagi yang boleh melindungi pelaburan mereka. Pada masa ini indeks hadapan stok tidak begitu popular di kalangan para pelabur.
Kajian juga patut dibuat sama ada Dana Dagangan Bursa untuk Emas (Exchange Traded Fund - Gold) wajar ditawarkan di bursa saham. Ini memandangkan lebih banyak hari yang mana Dolar Amerika lebih lemah daripada hari-hari ia kuat.
Itu sebabnya kita lihat harga emas satu auns mencecah sehingga paras AS$1,200 seauns. Banyak bursa saham di dunia memperkenalkan dagangan jenis ini dan ia mewakili hampir 30 peratus segala pembelian emas dunia.
Mungkin ada di kalangan kita yang memikirkan bursa tidak lebih daripada suatu kasino. Kepada mereka kita tunjukkan Las Vegas yang banyak kasinonya sudah ditutup selepas krisis kewangan terbaru tetapi setahu saya belum ada bursa saham yang ditutup walau dilanda krisis termasuk di Dubai.
Kredit : Utusan Malaysia, 12/12/2009
Comments
Post a Comment