SAYA tertarik dengan berita tentang ucapan Dr. Shahid Yusuf, pakar Bank Dunia berkenaan isu-isu pembangunan pada suatu seminar dikelolakan oleh Majlis Penasihat Ekonomi Nasional pada hari Khamis 19 November yang lalu.
Beliau mengatakan Malaysia kurang memiliki 'ruang gegar inovasi' (innovation hotspots) untuk melonjakkan pembangunan teknologi tempatan. Untuk mewujudkan ruang gegar ini mengambil masa lima atau sepuluh tahun. Ia memerlukan komitmen kerajaan menerusi peningkatan mutu pendidikan dan pembiayaan penyelidikan yang mewah.
Keperluan utama untuk mewujudkan ruang ini ialah mengadakan pusat-pusat penyelidikan asas dan yang diguna pakai serta mampu menghasilkan idea-idea berlebihan dan bakat keusahawanan untuk dikomersialkan.
Menurut Dr. Shahid pusat-pusat ini boleh mengandungi universiti-universiti terbaik, institusi penyelidikan atau firma yang memiliki pelbagai jenis penyelidikan.
Suatu suasana bandar yang terbuka, selesa, mampu dijangkau oleh ramai pihak dan mempunyai penyambungan yang tinggi.
Sebenarnya untuk pusat sebegini wujud tidak semestinya datangnya daripada kerajaan semata-mata. Ia muncul daripada suatu kesedaran di kalangan golongan tertentu yang mungkin berfikiran berlainan daripada golongan majoriti, golongan yang ingin mencabar perkara tradisional, golongan yang mempunyai minda terbuka dan kepada sesetengah orang mungkin dianggap golongan "sewel".
Ia suatu budaya bandar yang lebih berminat kepada inovasi dan teknologi. Silicon Valley di California tidak diwujudkan oleh kerajaan. Ia semata-mata suatu usaha sektor swasta.
Malangnya di negara kita sektor swasta tidak melabur dalam penyelidikan dan pembangunan sebanyak yang diperlukan oleh sebuah negara yang ingin maju dan keluar daripada kepompong pendapatan pertengahan.
Syarikat menunggu didatangi oleh seseorang yang mempunyai hasil kajian yang boleh dikomersialkan. Sikap mereka sepatutnya mencari dan mengenal pasti yang berpotensi.
Pepatah Melayu, "Kalau tidak dipecahkan ruyung manakan dapat sagunya." Kalau semua idea mesti ada jaminan berjaya, kita tidak akan ke mana-mana.
Ada baiknya pihak-pihak tertentu mengambil konsep "tempat lepak" yang terdapat di merata tempat yang selalu dikunjungi oleh golongan remaja, sama ada untuk bersembang atau menggunakan Wifi di cafe-cafe mempelawa mereka yang mempunyai idea-idea baru atau cadangan-cadangan yang tidak dilayan oleh pihak lain, atau kertas kajian daripada universiti-universiti sebagai memenuhi syarat lulus kursus yang diwajibkan kepada pelajar.
Mengikut pengalaman saya banyak juga kajian yang pernah dijalankan oleh pelajar di bawah bimbingan saya, misalnya, yang mempunyai potensi untuk dikomersialkan.
Di pusat "lepak" yang diubah suai ini ada panel yang boleh mengkaji dan meneliti cadangan-cadangan kreatif yang dikemukakan selain daripada menyediakan ruang untuk mereka yang mungkin idea yang radikal bertukar-tukar fikiran dengan orang lain.
Fasilitator daripada universiti atau institusi penyelidikan boleh juga dijemput untuk mencungkil idea-idea yang kemudiannya boleh diperbaiki.
Pusat-pusat sebegini tidak lagi menjadi masalah dari sudut untuk mendapatkan tempat kerana di kebanyakan bandar mempunyai cawangan dewan perniagaan yang boleh dijadikan tempat untuk bertemu sama ada di masa-masa tertentu seperti hujung minggu atau sentiasa terbuka seperti cafe.
Masalah di cafe ialah untuk mengadakan perbincangan yang serius mungkin terganggu kecuali dikhaskan ruang tertentu untuk perbincangan. Inilah suatu cara yang mampu menghasilkan inovasi.
Dalam laporan Bank Dunia terkini, ia menyatakan untuk Malaysia melangkah masuk menjadi negara berpendapatan tinggi ia perlukan suatu strategi bersepadu yang mengandungi empat unsur:
Pertama, mengkhususkan lagi ekonomi. Penting untuk memberi fokus kepada hanya beberapa sektor bernilai tinggi berdasarkan inovasi yang mempunyai potensi yang kukuh. Persekitaran yang membantu boleh diwujudkan dengan membangunkan ekonomi yang mesra perniagaan dan dalaman yang berdaya saing.
Juga prasarana yang mampu menampung ekonomi pengetahuan perlu disediakan. Teknologi tertumpu, inovasi dan dasar-dasar perbandaran mampu mengasuh ruang-ruang pertumbuhan dengan membangun kekuatan yang sedia ada dalam sektor-sektor seperti elektronik, industri berasaskan sumber dan kewangan Islam.
Kedua, meningkatkan kemahiran tenaga kerja. Pekerja yang mahir pada masa ini di paras 25 peratus, sektor tenaga memerlukan kuantiti dan kualiti pekerja mahir. Ini perlukan perhatian kepada insentif, persaingan dan pengambilan berdasarkan merit dalam pendidikan dan pada waktu yang sama pembangunan kurikulum, latihan guru yang lebih baik dan meningkatkan usaha dengan bantuan sektor swasta.
Ketiga, menjadi pertumbuhan lebih meluas. Dasar-dasar meluas yang boleh membantu membangun ekonomi yang berdaya saing, dinamik dan fleksibel. Ia bukan saja menolong isi rumah mengatasi kemiskinan tetapi dapat memajukan keusahawanan dan pengambilan risiko.
Jaringan keselamatan sosial dapat melindungi yang memerlukan pada masa kesusahan dan mengurangkan kos fiskal.
Keempat, menyokong kewangan awam. Reformasi dan penyatuan fiskal dapat menangani kebimbangan pelabur tentang kenaikan defisit, keluasan asas pendapatan, mengurangkan peranan subsidi dan mengurangkan pengecualian inisiatif swasta.
Peralihan dalam pola perbelanjaan daripada yang am kepada usaha-usaha yang khusus dan yang mahir juga dapat membantu.
Beliau mengatakan Malaysia kurang memiliki 'ruang gegar inovasi' (innovation hotspots) untuk melonjakkan pembangunan teknologi tempatan. Untuk mewujudkan ruang gegar ini mengambil masa lima atau sepuluh tahun. Ia memerlukan komitmen kerajaan menerusi peningkatan mutu pendidikan dan pembiayaan penyelidikan yang mewah.
Keperluan utama untuk mewujudkan ruang ini ialah mengadakan pusat-pusat penyelidikan asas dan yang diguna pakai serta mampu menghasilkan idea-idea berlebihan dan bakat keusahawanan untuk dikomersialkan.
Menurut Dr. Shahid pusat-pusat ini boleh mengandungi universiti-universiti terbaik, institusi penyelidikan atau firma yang memiliki pelbagai jenis penyelidikan.
Suatu suasana bandar yang terbuka, selesa, mampu dijangkau oleh ramai pihak dan mempunyai penyambungan yang tinggi.
Sebenarnya untuk pusat sebegini wujud tidak semestinya datangnya daripada kerajaan semata-mata. Ia muncul daripada suatu kesedaran di kalangan golongan tertentu yang mungkin berfikiran berlainan daripada golongan majoriti, golongan yang ingin mencabar perkara tradisional, golongan yang mempunyai minda terbuka dan kepada sesetengah orang mungkin dianggap golongan "sewel".
Ia suatu budaya bandar yang lebih berminat kepada inovasi dan teknologi. Silicon Valley di California tidak diwujudkan oleh kerajaan. Ia semata-mata suatu usaha sektor swasta.
Malangnya di negara kita sektor swasta tidak melabur dalam penyelidikan dan pembangunan sebanyak yang diperlukan oleh sebuah negara yang ingin maju dan keluar daripada kepompong pendapatan pertengahan.
Syarikat menunggu didatangi oleh seseorang yang mempunyai hasil kajian yang boleh dikomersialkan. Sikap mereka sepatutnya mencari dan mengenal pasti yang berpotensi.
Pepatah Melayu, "Kalau tidak dipecahkan ruyung manakan dapat sagunya." Kalau semua idea mesti ada jaminan berjaya, kita tidak akan ke mana-mana.
Ada baiknya pihak-pihak tertentu mengambil konsep "tempat lepak" yang terdapat di merata tempat yang selalu dikunjungi oleh golongan remaja, sama ada untuk bersembang atau menggunakan Wifi di cafe-cafe mempelawa mereka yang mempunyai idea-idea baru atau cadangan-cadangan yang tidak dilayan oleh pihak lain, atau kertas kajian daripada universiti-universiti sebagai memenuhi syarat lulus kursus yang diwajibkan kepada pelajar.
Mengikut pengalaman saya banyak juga kajian yang pernah dijalankan oleh pelajar di bawah bimbingan saya, misalnya, yang mempunyai potensi untuk dikomersialkan.
Di pusat "lepak" yang diubah suai ini ada panel yang boleh mengkaji dan meneliti cadangan-cadangan kreatif yang dikemukakan selain daripada menyediakan ruang untuk mereka yang mungkin idea yang radikal bertukar-tukar fikiran dengan orang lain.
Fasilitator daripada universiti atau institusi penyelidikan boleh juga dijemput untuk mencungkil idea-idea yang kemudiannya boleh diperbaiki.
Pusat-pusat sebegini tidak lagi menjadi masalah dari sudut untuk mendapatkan tempat kerana di kebanyakan bandar mempunyai cawangan dewan perniagaan yang boleh dijadikan tempat untuk bertemu sama ada di masa-masa tertentu seperti hujung minggu atau sentiasa terbuka seperti cafe.
Masalah di cafe ialah untuk mengadakan perbincangan yang serius mungkin terganggu kecuali dikhaskan ruang tertentu untuk perbincangan. Inilah suatu cara yang mampu menghasilkan inovasi.
Dalam laporan Bank Dunia terkini, ia menyatakan untuk Malaysia melangkah masuk menjadi negara berpendapatan tinggi ia perlukan suatu strategi bersepadu yang mengandungi empat unsur:
Pertama, mengkhususkan lagi ekonomi. Penting untuk memberi fokus kepada hanya beberapa sektor bernilai tinggi berdasarkan inovasi yang mempunyai potensi yang kukuh. Persekitaran yang membantu boleh diwujudkan dengan membangunkan ekonomi yang mesra perniagaan dan dalaman yang berdaya saing.
Juga prasarana yang mampu menampung ekonomi pengetahuan perlu disediakan. Teknologi tertumpu, inovasi dan dasar-dasar perbandaran mampu mengasuh ruang-ruang pertumbuhan dengan membangun kekuatan yang sedia ada dalam sektor-sektor seperti elektronik, industri berasaskan sumber dan kewangan Islam.
Kedua, meningkatkan kemahiran tenaga kerja. Pekerja yang mahir pada masa ini di paras 25 peratus, sektor tenaga memerlukan kuantiti dan kualiti pekerja mahir. Ini perlukan perhatian kepada insentif, persaingan dan pengambilan berdasarkan merit dalam pendidikan dan pada waktu yang sama pembangunan kurikulum, latihan guru yang lebih baik dan meningkatkan usaha dengan bantuan sektor swasta.
Ketiga, menjadi pertumbuhan lebih meluas. Dasar-dasar meluas yang boleh membantu membangun ekonomi yang berdaya saing, dinamik dan fleksibel. Ia bukan saja menolong isi rumah mengatasi kemiskinan tetapi dapat memajukan keusahawanan dan pengambilan risiko.
Jaringan keselamatan sosial dapat melindungi yang memerlukan pada masa kesusahan dan mengurangkan kos fiskal.
Keempat, menyokong kewangan awam. Reformasi dan penyatuan fiskal dapat menangani kebimbangan pelabur tentang kenaikan defisit, keluasan asas pendapatan, mengurangkan peranan subsidi dan mengurangkan pengecualian inisiatif swasta.
Peralihan dalam pola perbelanjaan daripada yang am kepada usaha-usaha yang khusus dan yang mahir juga dapat membantu.
Kredit : Utusan Malaysia, 21 November 2011
Comments
Post a Comment